Ik moet niet zo zeuren
Van de week was ik in gesprek met een bezorgde moeder die er flink doorheen zat. Direct nadat ze haar hart had wat had gelucht, volgde een ‘Maar ja, ik moet ook niet zo zeuren. Het kan nog veel erger. Je hoeft de tv maar aan te zetten.’
Helaas is daar geen woord van gelogen…
Het kan heel goed zijn om je problemen in het juiste perspectief te zien, maar tegelijkertijd bagatelliseer je daarmee ook hetgeen waar jij mee worstelt.
Het leven heeft écht voor iedereen uitdagingen in petto. Voor de één soms meer dan voor de ander. Je zal altijd wel ergens een baas-boven-baas kunnen vinden. Dat neemt echter niet weg dat er in problemen zijn die jóu bezig houden. Je kunt die bal steeds maar onder water houden, maar dat wordt op lange termijn ontzettend vermoeiend. Bovendien houd je daarmee het probleem eerder in stand, omdat het ervoor zorgt dat je er niet mee aan de slag gaat. Juist het pijnlijke ‘gedoe’ te onderkennen – in plaats van weg te stoppen – kan er ruimte ontstaan om de spanning los te laten.
Onderuit
En ik gun iedereen (nou ja… bijna iedereen) een leven waarin alles lekker loopt.
Maar écht… het hoeft niet allemaal perfect. Je mag onderuit gaan! Als je uiteindelijk ook maar weer óp staat.
Aan het einde van de sessie heb ik deze moedige vrouw in gedachten terug laten gaan naar een situatie waarvan ze intens genoot. Waarin ze haar even heerlijk onbezorgd en volledig zichzelf kon zijn.
De komende periode zal ze meer tijd maken voor dit soort geniet-momenten. Het zal haar helpen om haar zorgen wat prettiger te kunnen dragen.
en weer opstaan
Misschien ben jij ook wel iemand die geneigd is om je zorgen te verbloemen voor je omgeving, omdat je hen niet met jouw problemen wilt opzadelen of niet die zeurpiet wilt zijn die steeds loopt te klagen.
Weet dan dat je bij mij altijd een afspraak mag maken, waarbij je ongegeneerd je hart mag luchten en klagen, maar óók dat ik je daarna met alle liefde een steuntje en het vertrouwen geef om weer op te staan, zodat je weer verder kunt.