Verandering wilde ik al heel lang, maar hoe?

Van het geven van Zumba-lessen genoot ik met volle teugen en gelukkig nog steeds, maar het werken in het statische bedrijf van mijn schoonouders was een ander verhaal.
Ik wist dit al eigenlijk al veel langer, maar een aantal jaar geleden kwam er met mijn ziek zijn ook ineens noodzaak bij om de hoek kijken. Als ik niks zou veranderen was de kans aanwezig dat ik, aan het einde van mijn leven, niet gedaan zou hebben wat ik belangrijk vind en waar ik echt gelukkig van word.

Hoe ik daar zou kunnen komen? Daar had ik geen idee van.
Er was wel een programma dat regelmatig op mijn tijdlijn voorbij kwam en mijn aandacht trok.
En na een kennismakingsseminar wist ik: Dit is wat ik nodig heb, dit ga ik doen. 
Alleen was er een uitdaging… te weten mijn lieftallige echtgenoot. Hij was namelijk niet erg enthousiast over mijn ‘wilde plan’, want dat had ik toch helemaal niet nodig?! Hij begreep niet waarom ik hier zo fors in wilde investeren. En tja, aangezien we een gemeenschappelijke financiële huishouding voerden… 
Nu schijn ik wel eens wat koppig te kunnen zijn, dus oké, dan ging hij zelf wel naar die jongens toe om te ontdekken wat dit programma inhield. Dus vol verwachting en goede hoop zat ik ’s avond thuis te wachten op zijn bevindingen. Nou helaas… er was weinig veranderd. 

Ik had het besluit al genomen
Na er nog een week lang over ‘van gedachten te hebben gewisseld’ heb ik mij tòch ingeschreven.
Het besluit dat ik wilde gaan doen waar ik gelukkig van werd had ik namelijk al genomen op het moment dat ik mij realiseerde dat het leven geen generale repetitie is. Dit was ‘slechts’ een hobbel die ik moest nemen om mijn leven maximaal te kunnen leven.

Een volgende stap was de realisatie dat ALLEEN IK verantwoordelijk ben voor mijn eigen leven. Dat het aan MIJ is om te bepalen hoe ik wil omgaan met dingen die gebeurd zijn. In die periode ontdekte ik dat de scheiding van mijn ouders nog altijd grote invloed op mij had. En dat was best uitdagend.  Mijn beschermingssysteem werkte namelijk uitstekend, zodat ik de pijn hierover niet voelde. Dit handige trucje bleek mij nu alleen niet meer te dienen. Oeps! Dat betekende dat ik de laden uit mijn ladekastje had te openen. Een spannend en pijnlijk proces, maar het bracht mij ook wat. Het gaf mij namelijk lucht en ruimte voor nieuwe dingen.

Inmiddels was mij duidelijk dat ik heel graag wilde gaan werken met ouders die uit elkaar gaan. 
Daarvoor had ik nog een hobbel te nemen. Het betekende namelijk dat ik zou stoppen met het werken in het bedrijf van mijn schoonouders. Hiermee zette ik een streep door het plaatje dat Willem-Alexander, met Maxima aan zijn zijde, de troon van Beatrix zou overnemen. Uiteindelijk bleek ook dat minder spannend dan ik van tevoren had bedacht. 

Verandering komt stap voor stap
Het begon allemaal met het besluit dat ik wilde gaan doen waar ik gelukkig van werd. En nu doe ik het werk dat mij voldoening geeft, waarin ik echt van betekenis kan zijn.
De route die ik daarvoor af te leggen had, was mij op dat moment niet duidelijk, maar het vertrouwen dat dat gaandeweg wel duidelijk zou worden en ik uitdagingen die ik daarbij zou tegenkomen stap voor stap en op mijn eigen tempo kon aangaan, maakte dat ik de stap durfde te zetten.

Bij jou werkt het ook zo. 
Je staat nu ergens en zult een verlangen hebben over hoe jij je toekomst wilt inkleuren. Hoe wil jij de scheiding en jouw toekomst wilt vormgeven? Hoe wil jij dat je kinderen de scheiding ervaren? 
Zodra je dit helder hebt, kan je daar een besluit over nemen. Vervolgens komt de door jou gewenste verandering vanzelf, zolang je maar steeds een volgende stap te zet om die persoon te zijn die nodig is om jouw doel te kunnen bereiken.