Dansen tot de zon opkomt
… Dat is wat ik vroeger deed als ik niet lekker in mijn vel zat. Als ik niet uit de voeten kon met de situatie thuis.
Het hielp mij om mijn gedachten te verzetten en na een tijdje merkte ik dan dat ik mij lichter voelde, positiever tegen de situatie aankeek. Het dansen zorgde er altijd voor dat mijn leven weer een beetje zonniger werd. Mijn danspartner van toen speelde hier ook een hele belangrijke rol in. Hij bezat de kwaliteit (en bezit deze gelukkig nog steeds) om mij te accepteren en waarderen om wie ik toen wàs en niet zo zeer om wat ik deed. Ik deed in die periode namelijk heus wel onhandige dingen, en desondanks bood hij mij altijd een stukje veiligheid. Zelfs nu, 30 jaar later, ervaar ik nog hoe belangrijk dat in de ingewikkelde periode destijds voor mij is geweest.
Ik heb hier destijds als puber nooit bewust bij stilgestaan. De juiste persoon was gewoon ‘toevallig’ op het juiste moment op de juiste plek aanwezig.
Nu merk ik dat we vaak geneigd zijn om alles alleen te doen en vind dat zó jammer, want samen kom je echt verder. Bovendien vinden mensen het in de regel fijn om iemand te kunnen helpen, omdat zij hiermee voor jou verschil kunnen maken en van waarde kunnen zijn.
Welke hulpbronnen heb jij?
Welke hulpbronnen heb jij om je heen, die de kwaliteit in zich hebben om op de momenten dat jij het nodig hebt, op hun eigen wijze tegen jou te zeggen: “Kom! Laten we dansen tot de zon opkomt?”
Of als je op dit moment wel wat meer van deze mensen kan gebruiken… wie zou je daar specifiek voor kunnen vragen?
Wat daarnaast heel waardevol zal zijn voor je kind(eren), is om dit ook eens met hen te bespreken.
Voor mij persoonlijk waren èn zijn zulke mensen echt GOUD WAARD.
Wil je graag meer waardevolle tips ontvangen die jou helpen om met meer rust je scheidingsproces te doorlopen?
Ontvang ze dan elke twee weken GRATIS en volledig automatisch in je mailbox
Uiteraard behandel ik jouw gegevens vertrouwelijk en kun je je elk gewenst moment weer afmelden, conform de Privacy Verklaring