Vandaag kwam ik bovenstaande quote tegen van 365dagensuccesvol, die ik graag met je wil delen. Want het gebeurt jou ongetwijfeld, net als mij, wel eens dat je enorm gefrustreerd raakt over dingen die niet gaan zoals jij wilt, maar waar je niks aan kunt veranderen.
Je opwinden over een regenachtige dag, heeft niet zo veel zin. Dat is ‘Gods business’, daar hoef ik mij niet druk over te maken, dus dat laat ik dan ook graag achterwege.
Waar ik mij wel druk over kan maken is het gedrag van anderen. Ze doen iets, of ze doen juist iets nìet, wat ik dan reuze irritant vind. Als ik terugkijk, ging het bij mij eigenlijk altijd om mensen die dicht bij mij stonden, die ten opzichte van mij of een ander, iets deden of lieten, waar ik mij heel boos over maakte. En ik kan je verklappen dat dit met mijn temperament echt wel eens voor vuurwerk heeft gezorgd. En gelukkig merk ik dat het mij steeds minder gebeurt. En als het dan toch weer eens gebeurt – ik ben tenslotte ook ‘maar een mens’ – herken ik dat eerder.
Irritatie geeft je vooral informatie over jezelf
Wat ik doe als ik dat bij mijzelf ontdek dat ergens geïrriteerd over ben, is dat ik opmerk: Hé, ik merk dat ik boos ben.
En dan denk ik vaak ‘Oja! Het is weer eens zover. Dat is interessant!’ Omdat de boosheid er op die manier gewoon mag zijn, voel ik dat er al een stukje spanning vanaf gaat. Het schept ook meteen ruimte om er van een afstandje naar te kijken. Zodat ik kan onderzoeken welke informatie hier in verscholen ligt. Want wat gebeurt er nu eigenlijk? Waarom ben ik nou eigenlijk boos? En ben ik boos, of ben ik eigenlijk verdrietig. En ben ik boos vanwege het voorval dat zich nu afspeelt, of omdat dit voorval mij aan een pijnlijk voorval in het verleden doet herinneren? Welke informatie geeft het over mijzelf? Want kennelijk is voor mij iets dusdanig belangrijk, dat ik mijzelf er druk over maak.
Door boosheid op deze manier te onderzoeken, krijg je heel veel informatie over jezelf en gaat het veel minder over de ander. Misschien kom je wel tot de conclusie dat de ander andere dingen belangrijk vindt dan jij, of niet dezelfde normen en waarden heeft als jij. Het is aan jou om te bepalen hoe jij vervolgens met die informatie en bijbehorende emoties wilt omgaan. Want die ander kan je niet veranderen. Daar blijk je gewoon geen invloed op te hebben. Ik heb daar al eerder iets over geschreven.
Door de scheiding zijn jullie allebei je eigen weg weer aan het uitvinden. Op heel veel vlakken zullen jullie allebei een nieuwe balans moeten vinden. Ook met betrekking tot het ouderschap kunnen er ineens verschillen ontstaan, die er voor die tijd niet waren. Dingen die altijd vanzelfsprekend waren, blijken dat ineens niet meer te zijn. Je kunt dan ook regelmatig situaties tegenkomen dat je ex-partner iets doet wat jij niet verwacht had en waar je ook niet erg gelukkig mee bent.
Betekent dit dan dat je alles van de ander maar gewoon moet laten voor wat het is? Ja, als het andermans business is, ga je hier dus niet over.
Waarbij ik de kanttekening wil maken dat je natuurlijk wel wilt ingrijpen op het moment dat de kinderen serieus risico lopen. Als ouder heb je in sommige gevallen je kinderen ook gewoon te beschermen. Als je je afvraagt of dat het geval is, is het heel goed om jezelf heel eerlijk en objectief de vraag te stellen of het echt om het belang van de kinderen gaat, of dat het jouw ego is dat zich wil laten gelden.
Maar wat dan wèl, als het niet jouw business is?
De vraag die jij jezelf dan kunt stellen is, wat jij wel kunt doen. Je hebt namelijk wél invloed op jezelf. Als je voldoende intrinsieke motivatie hebt om iets bij jezelf te veranderen, kan je jezelf met voldoende oefening iets anders aanleren.
Jouw intrinsieke motivatie
Wat bij een scheiding een hele belangrijke intrinsieke motivatie voor je zou kunnen zijn, is het belang van de kinderen. En als het om het belang van de kinderen gaat, is het dan echt belangrijk genoeg om er een strijd over aan te gaan? Is de situatie zó belangrijk dat het de kinderen er bij gebaat zijn, dat jij je opwindt over de situatie? Dat jij hierover de strijd met de andere ouder aangaat?
Is hetgeen waar je je druk om maakt nog steeds écht zo belangrijk als je je realiseert dat je aan de ene kant misschien iets ‘oplost’, maar er tegelijkertijd een groter probleem ontstaat, omdat je kinderen zich tussen twee ouders in voelen staan?
Ik kan mij zo voorstellen dat je met die vragen in je achterhoofd wel een paar keer extra wilt nadenken voordat je je gelijk gaat halen. Misschien lukt het wel om met andere – liefdevollere- ogen naar de situatie te kijken, door de kinderen centraal te zetten.
En als je besluit om het gesprek wél aan te gaan, houd dan je het belang van de kinderen in je achterhoofd. Benader de andere ouder door te spreken vanuit hun de belangen, door bijvoorbeeld aan te geven dat jij bij de kinderen ziet dat zij het lastig vinden dat….
Nou hoor ik je denken: Ja, maar wat als mijn ex-partner over mijn grenzen heen gaat?
Ook daar geldt de ander manier waarop een ander jou behandelt, niet jouw zaak is. Ik kan mij heel goed voorstellen dat dit in eerste instantie weerstand bij je oproept en dat je hier wat langer over na moet denken (dat heb ik ook gehad!).
Maar gelukkig heb jij wel zelf de vrijheid om te bepalen hoe jij daar op wilt reageren. En hoe fijn is dat, want daar heb jij als enige invloed op!
Natuurlijk spelen ook de belangen van de kinderen mee. Voor hen is het namelijk belangrijk dat jullie als ouders op een respectvolle manier met elkaar communiceren. In plaats van als reactie iets naar de ander terug te kaatsen, zal het effectiever zijn om naar de ander uit te spreken hoe het voor jou voelt, dat je het vervelend vind. We zijn vaak geneigd om te denken dat hij/zij dat toch wel weet. En dat is in eerste instantie misschien ook wel gemakkelijker dan je kwetsbaar op te stellen. Maar met het (gezamenlijke) doel dat je de kinderen een onbezorgde kindertijd wilt meegeven voor ogen ben ik er van overtuigd dat je het kan. En uiteindelijk zal het jullie verstandhouding alleen maar ten goede komen. Dat maakt ook voor jou dat je uiteindelijk meer ontspannen kan communiceren.
Verantwoordelijkheid nemen
Het gaat er dus uiteindelijk over dat je jouw verantwoordelijkheid neemt, zodat jij kunt reageren op een manier die de kinderen verder helpt.
Betrap jij jezelf er wel eens op dat je je druk maakt om gedrag van je ex-partner wat je niet kunt veranderen? En wil je dat ik je help om daar – in het belang van de kinderen – op een andere manier mee om te kunnen gaan?
Fijn als je dit hieronder met mij wilt delen.
Wil je graag meer waardevolle tips ontvangen die jou kunnen helpen om op een harmonieuze manier uit elkaar te gaan?
Ontvang ze dan GRATIS elke twee weken volledig automatisch in je mailbox
Uiteraard behandel ik jouw gegevens vertrouwelijk en kun je je elk gewenst moment weer afmelden, conform de Privacy Verklaring